یک اربعین گذشت 

آن باده‏اى‏که روز نخستش نه خام بود                                                     یک اربعین گذشت و دوباره به جام بود

شکر خدا که صبح زیارت دمیده است                                                      هر چند آفتاب حیاتم به بام بود

این خاک، زنده مى‏کند آن عصر تشنه را                                                  وقتى که آسمان رخت سرخ‎فام بود

بین من و سرت اگر افتاد فاصله                                                             اما هنوز سایه  تو مستدام بود

سرها به نیزه بود، ولى حجم سنگ‎ها                                                   معلوم بود حمله‎کنان بر کدام بود

دشنام و هتک حرمت اسلام میهمان                                                    این از رسوم تازه‏تر احترام بود

چوب از لبان تو حجرالاسود آفرید                                                           دست سه ساله بود که در استلام بود

بین نهیب کوفى و فریاد اهل شام                                                        آن لهجه حجازى تو آشنام بود